برای زمین

تاریخ درج خبر :۱۳۹۳/۳/۱۱

نخست: سال ها پیش بومیان ملانزی همه روزه شاهد پرواز هواپیماهایی در آسمان بالای سر خود بودند که هیچ وقت بر زمین آن ها فرود نمی آمد. آن ها از خود می پرسیدند:« چرا سفیدپوستان می توانند هواپیماها را به سمت خود جلب کنند و به زمین خود بکشانند اما ما نمی توانیم؟»


برای زمین

الهه موسوی *

 

نخست: بومیان ملانزی همه روزه شاهد پرواز هواپیماهایی در آسمان بالای سر خود بودند که هیچ وقت بر زمین آن ها فرود نمی آمد. آن ها از خود می پرسیدند:« چرا سفیدپوستان می توانند هواپیماها را به سمت خود جلب کنند و به زمین خود بکشانند اما ما نمی توانیم؟» به باور آن ها علت جلب این هواپیماها از سوی سفیدپوستان، داشتن اشیایی مشابه بر روی زمین هایشان بود. پس بومی ها نیز دست به ساختن ماکت های هواپیما با شاخ و برگ درختان کرده و آن ها را در زمینی مستقر و جاسازی کردند تا هواپیماها را به زمین خود بکشانند.

« ژان بودریار » جامعه شناس معاصر از این داستان اینگونه نتیجه می گیرد که « معجزه گر مصرف، مجموعه ای از ماکت ها و و نشانه های خوشبختی را برای جوامع فراهم کرده تا سعادت برای انسان امروزی از راه برسد.» او در ریشه یابی تاریخی و اسطوره ای این داستان غم انگیز انسان معاصر، می گوید که « تفکر جادویی بر مصرف حاکم است؛ ذهنیتی جادویی بر زندگی روزمره سیطره دارد. رفاه، کثرت کالاها و اجناس در واقع چیزی جز انباشت نشانه های خوشبختی نیست؛ رضایت مندی ناشی از اشیا، معادل همان ماکت های هواپیمای ساده ی ملانزیایی هاست؛ یعنی بازتاب قابل پیش بینی رضایت مندی کلان مجازی، آسایش کامل، شادکامی از معجزات قطعی که همگی آفریننده ی امیدی واهی هستند که آدمی را به زندگی پرابتذال دلخوش می کند. این رضایت مندی های حقیر چیزی جز دفع رفاه کامل و سعادت نیستند.»

دوم: کنفرانس زمین در شهر ریودوژانیروی برزیل در سال 1992 یک هدف کلان با چند محور داشت: « ایجاد طرحی جدید بر اساس همکاری های عادلانه ی ملل در سطح جهان و فراهم شدن زمینه های تفاهم بین کشورها و جوامع بشری و منطقه ای و اقدام براساس اصول تفاهم شده؛ احترام به منافع همگان، حفاظت از محیط زیست جهانی و سیستم های توسعه به صورت یک واحد و با پذیرش وحدت و یکپارچگی و تاثیرات متقابل طبیعت کره ی زمین – وطن ما -» . همچنین تاکید بر سیاست های توسعه ای منطبق با ضوابط محیط زیستی سازمان ملل  و اصول حقوق جهانی که موجبات ضرر و زیان کشورهای دیگر و مناطق خارج از مرز آن ها را فراهم نسازد. و تاکید مجدد بر این اصل که :« حق توسعه باید مشروط بر این باشد که نیاز نسل کنونی و آینده با توجه به توسعه و محیط زیست به طور عادلانه مراعات شود.»

و آخر: هرچه از کنفرانس زمین می گذرد کشورها از اهداف آن بیشتر فاصله می گیرند. بی توجهی به اصول این کنفرانس از جمله "برنامه کار 21 " ، اصول حفاظت از جنگل و دو کنوانسیون این کنفرانس با عناوین « تنوع زیستی » و « معاهده ی ساختاری سازمان ملل پیرامون تغییرات اقلیمی» شرایطی را برای جهان پدید آورده که در تک تک گزارش های برنامه های مختلف سازمان ملل متحد و برخی دیگر گزارش های علمی ارائه شده و تکان دهنده است. از جمله فصل چهارم برنامه 21 این کنفرانس که درباره ی تغییر الگوهای مصرف گفته است:« یکی از جدی ترین مشکلاتی که کره ی ما را تهدید می کند الگوهای تاریخی غیرقابل تداوم مصرف و تولید به ویژه در کشورهای صنعتی است. این امر تاحدی ناشی از توزیع نابرابر درآمد و ثروت است که سبب مصارف خودنمایانه غیرقابل تداوم می شود.» در ادامه ی این اصل تاکید بر سیاست هایی است که با داشتن مفاهیم نوینی از شیوه ی زندگی ساکنان زمین، وابستگی کمتری به منابع تمام شدنی کره داشته باشند. سیاست هایی که به جای محاسبه ی " منافع ملی" کشورها و ملت ها، به منابع زمین و منافع بشریت بدون لحاظ مرزهای جغرافیایی و سیاسی آن بپردازد.  این تنها راه برای مقابله با نابودی سیاره ای است که نامش زمین است و تنها خانه ی ماست.

 

                                                                    *مدیرمسوول و سردبیر " زمین آنلاین "

 

 

نظرات
درج نظر جدید
نام
وبسایت
ایمیل
متن
   

کد امنیتی فوق را وارد کنید