خبرآنلاین گزارش داد: «من به عنوان یک دانشمند ساکت چه‌چیزی می‌دانم که در هنگام تظاهرات مقابل کاخ سفید من را بازداشت کنند و اگر چیزی که من می‌دانستم را شما می‌دانستید چه‌کاری انجام می‌دادید؟!» این بخشی از سخنرانی جیمز هانسن یا همان پدر تغییر اقلیم جهان است، او تاکنون چهار بار مقابل کاخ سفید بازداشت شده است و یکی از اصلی‌ترین مخالفان توافقی است که برخی آن را «توافق تاریخی» پاریس می‌دانند اما به‌راستی او در رابطه با گرم‌شدن کره زمین چه چیزی می‌داند و آیا چیز‌هایی که او می‌داند، ارتباطی با توافق پاریس دارد؟
روز جمعه سران 175 کشور در مقر سازمان ملل در نیویورک برای امضای توافق نامه‌ای حاضر شدند، توافق نامه‌ای برای توقف گرم‌شدن کره زمین. حدود چهار ماه پیش بود که سران کشورها در پاریس بر سر اهداف و متن اصلی این توافق به نتیجه رسیدند.
هدف اصلی این توافق، توقف کردن افزایش دمای کره زمین تا دو درجه سانتیگراد است. برای انجام این کار لازم است تولید گازهای گلخانه‌ای تاحدزیادی کاهش یابد.
به‌این‌دلیل، کشورهایی که توافق پاریس را امضا کرده‌اند هرکدام با توجه به شرایط خود، متعهد شده‌اند با سرعتی تولید گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش دهند. البته در توافق پاریس هیچ اجباری وجود ندارد و اجرانکردن طرح برای هیچ کشوری هیچ جریمه‌ای به‌دنبال ندارد.
اهداف هر کشوری برای قطع تولید گازهای گلخانه‌ای تا 20 سال دیگر در این توافق آورده شده است، این کشورها در سال 2023 برای اولین‌بار کارهایی که انجام داده‌اند را اعلام می‌کنند.
طبق توافق پاریس که برخی آن را یک توافقی تاریخی می‌دانند، کشورهای ثروتمند هیچ وظیفه قانونی ندارند به کشورهای فقیر کمک مالی کنند، این در صورتی است که توافق کیوتو این‌گونه نبود و کمک‌های مالی یک وظیفه قانونی بود.
یک توافق «تاریخی» یا یک «کلاهبرداری»؟
روز 12 دسامبر ۲۰۱۵ پس از اینکه سران کشورها در کنار افراد معروفی مانند آرنولد، دی کاپریو، بیل گیتس و... به توافق تغییرات اقلیم رسیدند، لوران فابیوس وزیر امورخارجه سابق فرانسه و رئیس نشست توافق اقلیم پاریس، در کنفرانس مطبوعاتی گفت: «تصویب این سند، چرخشی تاریخی و فرصتی استثنایی است که برای ما پیش آمده است.»
همان‌طور که فابیوس گفت و بعدها رسانه‌های خارجی توافق پاریس را «توافق تاریخی» نامیدند، در پاریس اتفاقی تاریخی افتاده است. آیا این همان اتفاق تاریخی است که انسان‌ها انتظار آن را دارند یا آن را باید بی‌ثمر دانست؟
بسیاری از دانشمندان از هدف اصلی توافق پاریس که متوقف‌کردن افزایش دو درجه‌ای دمای کره زمین است استقبال کرده‌اند اما آنها می‌گویند آنچه متن توافق پاریس را تشکیل می‌دهد جهان را حتی به رسیدن به این اهداف نزدیک هم نمی‌کند.
یکی از اصلی‌ترین دانشمندان منتقد این توافق، جیمز هانسن است. هانسن که برای اولین‌بار در سال 1988 در کنگره آمریکا به همه از تغییرات اقلیم هشدار داده بود، یک روز پس از توافق پاریس به گاردین گفت: «این واقعا یک کلاهبرداری است، اینها فقط حرف‌های بی‌ارزشی هستند، هیچ عملی در کار نیست و فقط قول‌هایی وجود دارد. تا زمانی که سوخت‌های فسیلی به عنوان ارزان‌ترین سوخت باقی بمانند، آنها سوزانده می‌شوند.»
البته جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا هم که روز جمعه به همراه نوه خود برای امضای توافقنامه پاریس به سازمان ملل آمریکا رفته بود، در پاسخ به جیمز هانسن گفت: «ببینید، من احترام زیادی برای جیم هانسن قائل هستم و زمانی که در سال 1988 برای اولین‌بار به همه هشدار داد که تغییر اقلیم در حال رخ‌دادن است من آنجا بودم. من انتقادهایی که به دلیل‌نداشتن مکانیسم اجباری به توافق پاریس می‌شود را می‌فهمم، اینها درست هستند ولی ما برای اولین‌بار در تاریخ 186 کشور را کنار هم داریم که هرکدام نقشه‌های خود را برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای دارند.»
البته کورین لو کوئره، یکی از دانشمندانی که تولید گازهای گلخانه‌ای را در جهان بررسی می‌کند درباره نقشه‌های هر کشور نظر متفاوتی با جان کری دارد، او دراین‌رابطه گفت: «میزان کاهش گازهای گلخانه‌ای به‌وسیله کشورها ناکافی است.»
باتوجه به حرف کورین لو کوئره حتی اگر دولت‌ها قول خود را اجرا کنند باز هم میزان قول داده‌شده از سوی کشورها، گرمایش جهانی را متوقف نمی‌کند.
اما چه‌چیزی موجب شده است تولید گازهای گلخانه‌ای بیشتر قطع نشود و آیا این همان چیزی است که منجر شد جیمز هانسن چهار بار بازداشت شود؟
جیمز هانسن می‌گوید تنها راه نجات کره زمین افزایش قیمت سوخت‌های فسیلی و گرفتن مالیات از شرکت‌های تولیدکننده سوخت‌های فسیلی به دلیل هزینه زیست‌محیطی است که این شرکت‌ها ایجاد می‌کنند.
هانسن این کار را تنها راه‌حل می‌داند، اما باوجود‌این تنها راه‌حل برای نجات کره زمین مخالف‌های قدرتمندی هم دارد؛ این مخالفان بزرگ شرکت‌های نفتی هستند.
شرکت‌های نفتی از اصلی‌ترین مخالف‌های افزایش قیمت سوخت‌های فسیلی هستند، این شرکت‌ها با لابی و تهدیدکردن سعی می‌کنند قیمت سوخت‌های فسیلی که اصلی‌ترین عامل گرم‌شدن کره زمین است، افزایش نیابد.
برای مثال چند روز پیش گاردین اسنادی را منتشر کرد که در آن مشخص شد در سال 2013 شرکت نفتی بریتیش پترولیوم اتحادیه اروپا را تهدید کرده که اگر قانون‌هایی درباره افزایش قیمت نفت را تصویب کنند صنعت نفت کاملا از اروپا خارج می‌شود، در آن سال این تهدید منجربه تصویب، قوانین به شکل دیگری شد.
حتی چندی پیش مشخص شد سه شرکت تولیدکننده سوخت‌های فسیلی از حامی‌های مالی کنفرانس پاریس هستند و این اتفاق پرسشی را به‌وجود آورد؛ «چرا این شرکت‌ها باید از توافقی حمایت کنند که قصد دارد به صنعت آنها آسیب بزند؟»
لینک کوتاه: http://vaghayedaily.ir/fa/News/3722